اقیانوسهای پنهان در اعماق منظومه شمسی/ کشفی عجیب با اطلاعات ۴۰ سال پیش!
تاریخ انتشار: ۷ فروردین ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۴۰۱۷۹۴
دو قمر موسوم به «میراندا» و «آریل» دو مظنون اصلی در خصوص پراکندن پلاسما در فضای پیرامون اورانوس هستند که این قمرها ممکن است صحنه فوران ستونهای اقیانوسی باشند.
فضاپیمای «وویجر۲» تنها فضاپیمایی است که تا کنون از کنار سیاره اورانوس رد شده است و دادههای به دست آمده از این ماموریت فضایی که در مسیر خود حدود ۴۰ سال پیش از کنار اورانوس عبور کرده است، دلایل کافی برای دانشمندان ایجاد کرده تا یک ماموریت دیگر به سمت اورانوس ترتیب دهند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
«ایان کوهن» ستاره شناس از لابراتوار فیزیک کاربردی «جانز هاپکینز» میگوید: اکنون چند سال است که بر این نکته تاکید کردهایم که سنجش ذرات پرانرژی و میدان الکترومغناطیسی نه تنها برای شناخت محیط فضا بلکه همچنین برای کمک به تحقیقات علوم سیارات حائز اهمیت است. این مساله حتی در مورد دادههایی که قدمتشان از عمر من بیشتر است نیز صادق است .
کوهن و تیم تحقیقاتی او یافتههای خود را روز ۱۶ مارس در پنجاه و چهارمین کنفرانس علوم سیارت و قمری ارائه کرده اند که مقاله آن نیز بزودی انتشار خواهد یافت.
هنگامی که وویجر-۲ در سال ۱۹۸۶ سفر خود از کنار سیاره اورانوس پرواز کرد ، ابزار سنجش ذرات انرژی پایین آن دادههای عجیبی را ثبت کرد: ذرات بارداری که به نظر میرسید در مناطق خاصی از میدان مغناطیسی (magnetosphere) اورانوس محبوس شدهاند. آنها میبایست به سمت بیرون گسترش پیدا کرده باشند اما محدود به منطقه استوایی اورانوس در نزدیکی مدارهای دو قمر «میراندا» و «آریل» باقی مانده بودند.
در آن زمان ، دانشمندان اعتقاد داشتند که این وضعیت عجیب حاکی از تزریق الکترونهای پرانرژی از منبعی مانند یک خُردطوفان (substorm) در میدان مغناطیسی اورانوس است. اما کوهن و همکارانش با بررسیهای دقیقتر دریافتند که این الکترون ها خصوصیات مورد انتظار از یک تزریق خردطوفان را نشان نمیدهد.
این موجب شد که احتمالات زیادی مطرح شود. زیرا اکنون دانشمندان به سر دایره اول برگشته و تلاش داشتند تا بفهمند که این الکترون ها از کجا آمده اند. یک نکته جالب برای دانشمندان همانا زاویه بُردار سرعت الکترون ها نسبت به میدان مغناطیسی بود.
به منظور حفظ این زاویه مشاهده شده توسط وویجر-۲ یک منبع مداوم از الکترون ها مورد نیاز بوده است. یعنی منبعی که آنقدر قابل ملاحظه بوده باشد که بتواند بر پراکنده شدنها و از دست رفتنهای روی داده به علت امواج پلاسما در میدان مغناطیسی سیاره غلبه کرده باشد.
این تیم تحقیقاتی از طریق مدل سازی مشخص کرد که بدون وجود منبعی با چنین ماهیتی ، در نقطه درست و در زاویه درست، زاویه توزیع الکترونها تنها ظرف مدت چند ساعت یک شکل میشد.
این محققان با بررسی دقیقتر دادههای وویجر-۲ درصدد یافتن چنین منبعی بر آمد. مدلسازی آنها یک حداکثر (ماکزیمم) روشن و غیر قابل انکار را در فضای بین قمرهای میراندا و آریل نشان داد که حاکی از وجود یک منبع از یونهای پرانرژی در آن منطقه بود.
در مورد اینکه چه چیزی ممکن است تولید کننده این یونها بوده باشد، در ۳۷ سالی که از عبور وویجر-۲ از اورانوس گذشته است، دانشمندان به پیشرفت هایی در این زمینه رسیدهاند. وویجر۲ در فضای اطراف سیاره زحل نیز پدیده مشابهی ردیابی کرده بود که سال ها بعد کشف و مشخص شد توسط آبفشانهای یخی (icy geysers) در یک قمر اقیانوسی با نام «انکلادوس» (Enceladus) تولید شده است و مشاهدات مشابه دیگری نیز به کشف قمر اقیانوسی «اروپا» (Europa) در پیرامون سیاره «مشتری» منجر شد.
به گفته کوهن، این امر نامعمولی نیست که سنجش های ذرات پرانرژی مقدمهای بر کشف جهانهای اقیانوسی باشد.
اینکه کدام قمر اورانوس منبع این پدیده و جهان اقیانوسی جدید است – قمر میراندا کوچکترین در میان پنج قمر بزرگ اورانوس یا آریل روشنترین قمر این سیاره – در حال حاضر احتمال هر کدام ۵۰-۵۰ است و ممکن است هر کدام از آنها یا حتی هر دوی آن ها باشند. هر دوی این قمرها به تازگی علائمی از تجدیدسطح زمینشناختی نشان داده اند که میتواند مطابق با وجود فوران مواد مایع از درون آنها باشد.
اما تا کنون تنها یک مجموعه از دادهها (مربوط به ماموریت وویجر۲) در اختیار دانشمندان قرار دارد. دانشمندان علوم سیارات بطور فزایندهای حامی اجرای یک ماموریت دیگر مختص بررسی اورانوس و احتمالا همراه با سیاره «نپتون» هستند. پدیدههای عجیبی در دنیای این سیارات در انتظار دانشمندان و علاقمندان علوم فضایی است که وجود اقمار اقیانوسی تنها تزیینات روی کیک آنها به شمار میرود.
اورانوس از سیارات موسوم به «غول گازی» منظومه خورشیدی است. غول گازی به سیاره های بزرگی گفته میشود که عمدتا از هیدروژن و هلیوم تشکیل شده و به آنها «ستارههای ناکام» هم گفته میشود. زیرا دارای عناصر بنیادین همانند ستارهها هستند. در دهه ۱۹۹۰ میلادی مشخص شد که دو سیاره اورانوس و نپتون در واقع کلاس متمایزی از سیاره های بزرگ هستند که عمدتا از مواد سنگین و فرّار تشکیل شدهاند که به این مواد اصطلاحا «یخ» گفته میشود.
5858
کد خبر 1747552منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: نجوم منظومه شمسی سیاره اورانوس میدان مغناطیسی الکترون ها داده ها وویجر ۲
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۴۰۱۷۹۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کشف نخستین سیاره بیستاره!
به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا به نقل از اسپیس، «تس»، تلسکوپ فضایی ناسا که مامور به بررسی سیارههای فراخورشیدی است نخستین سیاره شناور و آزاد را کشف کرده و بدین ترتیب موفق به کشف سیارهای شده است که بدون ستاره، به تنهایی در کیهان وجود دارد.
ماموریت سیارات فراخورشیدی عبوری (تس) در آوریل ۲۰۱۸ به عنوان جانشین تلسکوپ فضایی "کپلر" مجهز به دوربینهای کم نویز برای مطالعه سیارات فراخورشیدی به فضا پرتاب شد. این کار با نظارت بر ستارگان انجام میشود که ممکن است نشانگر سیارات یا اجرام دیگری باشد که از جلوی آنها عبور میکند.
این کشف بالقوه نشان میدهد که تس میتواند از نظریهای که برای اولین بار توسط آلبرت انیشتین در بیش از یک قرن گذشته مطرح شد برای شناسایی این سیارات به اصطلاح شناور استفاده کند.
دانشمندان میگویند، بررسیها تاکنون موفق به تایید وجود بیش از ۵ هزار سیاره فراخورشیدی شدهاند که دور یک ستاره مادر میچرخند و در این آرایش قرار گرفتهاند، اما قطعا تعداد زیادی سیاره در کهکشان راه شیری وجود دارند که شناور و بدون هیچستارهای در حال چرخش هستند.
به گفته محققان، در این شرایط فرضیهای مطرح میشود مبنی بر اینکه این نوع از سیارات فراخورشیدی در اثر فعل و انفعالات گرانشی با سیارات دیگر یا ستارگان در حال عبور از منظومه اصلی خود خارج شدهاند. این بدان معناست که این سیارههای آزاد و شناور میتوانند بسیار بیشتر از تعداد ستارههای کهکشان راه شیری باشند. بنابراین، تشخیص بالقوه چنین رویداد کیهانی برای تس، ماموریت مهم و بزرگی محسوب میشود.
میشل کونیموتو، یکی از رهبران این تیم تحقیقاتی و دانشجوی فوق دکترا و متخصص در تشخیص سیارات فراخورشیدی در موسسه فناوری ماساچوست میگوید: ما اولین سیگنال را در دادههای تس کشف کردیم که با آنچه از ریز لنز توسط یک سیاره شناور آزاد انتظار میرود مطابقت داشت. این کشف جالب به این معناست که این سیاره به طور مستقل از یک ستاره معمولی در کیهان مشغول چرخش است.
تحقیقات بیشتر در زمینه این نوع از سیارهها و شرایط محیطی آنها میتواند به دانشمندان در درک بهتر اصلیت و ساختار فضای بینستارهای کمک کند و شروعی برای دستیابی به دانش بیشتر درباره سیارات فراخورشیدی و ساختار کیهانی باشد.
انتهای پیام/